NUMMER 19 HET ZIT EVEN NIET MEE
Door: Astrid
30 September 2008 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Donderdag heeft Jeremy een punt achter onze fling gezet. Eigenlijk is het wel zo eerlijk. Ik ga weg over een maand, en hij wil zich daarom niet compleet geven. Hij zegt hij niet genoeg voor me te voelen om het nog een maand te geven. Ik was het eigenlijk wel met hem eens, we hadden het gezellig samen, maar echt veel interesse in elkaar was er niet. Denk dat het komt omdat we ons beide niet in de relatie wilde storten. Maar ondanks deze gedachten is het niet tof. Ik mis nu een maatje die ik altijd kan bellen.
Vrijdag begint m’n dag dat Theo weer terug is op de praktijk. Hij gaat m’n tussenbeoordeling binnenkort doen, maar daarvoor moeten we eerst een nieuwe patient vinden. Ik ben benieuwd, en zenuwachtig, want hij heeft nog nul behandelingen van mij bekeken….
De rest van m’n vrijdag ben ik bij Home Affairs. Ik wacht eerst een tijd in de rij om er later achter te komen dat ik helemaal niet in die rij hoef te wachten. Na een half uur in de andere rij wachten geef ik m’n briefje aan de gezellige meneer achter de balie (hij is dus verre van gezellig, maar dat begreep je misschien al) hij gaat weg met m’n briefje en na een half uur komt hij terug om te vertellen dat er een aantal dingen missen. Ik moet een originele brief van m’n stage hebben, met handtekening, en een brief van de universiteit. En ja, die staat nog op m’n computer. Chagrijnig loop ik naar buiten, ik betaal R12 voor de parkeergarage, en ik ga weer terug naar Newlands, om daar Theo z’n handtekening te laten zetten onder het formulier, en de andere brief uit te draaien. Ik ga snel weer terug naar Home Affairs, om het snel te kunnen afronden. Maar dat mocht ik willen, ik lever de twee brieven in, en hij vertelt me zonder het te bekijken, dat ik dinsdag kan terugkomen omdat de supervisor nu geen tijd heeft om het te controleren. Ik kan dus na een kwartiertje zonder resultaat weer naar buiten. Ik betaal R11 voor de parking..
(Twee weken hiervoor: Een uur in de rij bij dezelfde home affairs, om alleen maar m’n visa applicatieformulier te krijgen, dan twee uur in een rij te zitten, in afwachting tot ik m’n formulier mag inleveren, dan erachter komen dat de rij hem niet gaat worden, omdat het gewoon niet opschiet en ik moet werken. Vervolgens ga ik dus naar huis, zonder iets. De vrijdag erop ga ik naar Wineberg, omdat het daar sneller zou moeten gaan met het inleveren. Dit is waar, ik heb maar 2 wachtende voor me, en ik ben na een half uur aan de beurt. Ik ben te laat met het aanvragen van m’n visa, zegt de mevrouw. Ik moet een verontschuldigingsbrief schrijven, met daarin de reden van te laat zijn. Ik zuig het daar uit m’n duim, en hoop dat het goed is. Ze zegt dat het in orde is, dat ik aan die andere balie m’n geld moet betalen, en dat ik over twee weken m’n paspoort kan laten stempelen bij home affairs in town, maar daar wilde ik dus niet meer naar terug…. )
In de tussentijd dat ik m’n brieven uitdraai en handtekeningen regel op stage, lees ik m’n mail. Vitor, m’n Brazliaanse vriend schrijft dat hij het allemaal bekijkt hier in Kaapstad, dat hij naar Ladysmith in KwazuluNatal vertrekt. Per direct, om daar te gaan werken. Vrijdagavond afscheidsfeestje en maandag vertrekt hij. Terwijl hij gewoon hier nog zou blijven tot december, net als ik. NOG EEN MAATJE KWIJT!!! Ik zucht achter de computer…
Als ik terugrij van Home Affairs in m’n beste humeur, not, besluit ik als ik thuis ben, m’n auto op te ruimen. De bekleding van de stoelen (schapevachtjes) hebben een wasbeurt nodig. Nadat ik ze in de was heb gedaan, klop ik ook de matjes uit op de vloer. Ik word bijna bestolen door een jochie van vier, die een van de matten mee neemt en wegrent. Ik ga erachteraan, en hij laat het vallen, wat een achterbakse kleine ***kinderen. Toen liet ik de deur dichtvallen, en ik zoek naar m’n sleutels om de deur weer open te maken. Helaas, geen resultaat. Ik voel nogmaals al m’n zakken, en nee hoor, alleen de huissleutels. Ik verdenk een moment de jongetjes in de straat, maar nee, dat kan toch echt niet. Dan kijk ik via het raampje naar binnen, in het vakje van de deur en zie ik m’n sleutels glimmen.
En nu????
(inmiddels is m’n auto gefixt, R250 voor de inbraak in m’n auto, en voor m’n visa heb ik nog twee uur op home affairs doorgebracht, en R12 voor m’n parking moeten betalen, maar dat is nu ook klaar…)
Vrijdag begint m’n dag dat Theo weer terug is op de praktijk. Hij gaat m’n tussenbeoordeling binnenkort doen, maar daarvoor moeten we eerst een nieuwe patient vinden. Ik ben benieuwd, en zenuwachtig, want hij heeft nog nul behandelingen van mij bekeken….
De rest van m’n vrijdag ben ik bij Home Affairs. Ik wacht eerst een tijd in de rij om er later achter te komen dat ik helemaal niet in die rij hoef te wachten. Na een half uur in de andere rij wachten geef ik m’n briefje aan de gezellige meneer achter de balie (hij is dus verre van gezellig, maar dat begreep je misschien al) hij gaat weg met m’n briefje en na een half uur komt hij terug om te vertellen dat er een aantal dingen missen. Ik moet een originele brief van m’n stage hebben, met handtekening, en een brief van de universiteit. En ja, die staat nog op m’n computer. Chagrijnig loop ik naar buiten, ik betaal R12 voor de parkeergarage, en ik ga weer terug naar Newlands, om daar Theo z’n handtekening te laten zetten onder het formulier, en de andere brief uit te draaien. Ik ga snel weer terug naar Home Affairs, om het snel te kunnen afronden. Maar dat mocht ik willen, ik lever de twee brieven in, en hij vertelt me zonder het te bekijken, dat ik dinsdag kan terugkomen omdat de supervisor nu geen tijd heeft om het te controleren. Ik kan dus na een kwartiertje zonder resultaat weer naar buiten. Ik betaal R11 voor de parking..
(Twee weken hiervoor: Een uur in de rij bij dezelfde home affairs, om alleen maar m’n visa applicatieformulier te krijgen, dan twee uur in een rij te zitten, in afwachting tot ik m’n formulier mag inleveren, dan erachter komen dat de rij hem niet gaat worden, omdat het gewoon niet opschiet en ik moet werken. Vervolgens ga ik dus naar huis, zonder iets. De vrijdag erop ga ik naar Wineberg, omdat het daar sneller zou moeten gaan met het inleveren. Dit is waar, ik heb maar 2 wachtende voor me, en ik ben na een half uur aan de beurt. Ik ben te laat met het aanvragen van m’n visa, zegt de mevrouw. Ik moet een verontschuldigingsbrief schrijven, met daarin de reden van te laat zijn. Ik zuig het daar uit m’n duim, en hoop dat het goed is. Ze zegt dat het in orde is, dat ik aan die andere balie m’n geld moet betalen, en dat ik over twee weken m’n paspoort kan laten stempelen bij home affairs in town, maar daar wilde ik dus niet meer naar terug…. )
In de tussentijd dat ik m’n brieven uitdraai en handtekeningen regel op stage, lees ik m’n mail. Vitor, m’n Brazliaanse vriend schrijft dat hij het allemaal bekijkt hier in Kaapstad, dat hij naar Ladysmith in KwazuluNatal vertrekt. Per direct, om daar te gaan werken. Vrijdagavond afscheidsfeestje en maandag vertrekt hij. Terwijl hij gewoon hier nog zou blijven tot december, net als ik. NOG EEN MAATJE KWIJT!!! Ik zucht achter de computer…
Als ik terugrij van Home Affairs in m’n beste humeur, not, besluit ik als ik thuis ben, m’n auto op te ruimen. De bekleding van de stoelen (schapevachtjes) hebben een wasbeurt nodig. Nadat ik ze in de was heb gedaan, klop ik ook de matjes uit op de vloer. Ik word bijna bestolen door een jochie van vier, die een van de matten mee neemt en wegrent. Ik ga erachteraan, en hij laat het vallen, wat een achterbakse kleine ***kinderen. Toen liet ik de deur dichtvallen, en ik zoek naar m’n sleutels om de deur weer open te maken. Helaas, geen resultaat. Ik voel nogmaals al m’n zakken, en nee hoor, alleen de huissleutels. Ik verdenk een moment de jongetjes in de straat, maar nee, dat kan toch echt niet. Dan kijk ik via het raampje naar binnen, in het vakje van de deur en zie ik m’n sleutels glimmen.
En nu????
(inmiddels is m’n auto gefixt, R250 voor de inbraak in m’n auto, en voor m’n visa heb ik nog twee uur op home affairs doorgebracht, en R12 voor m’n parking moeten betalen, maar dat is nu ook klaar…)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
