Little Leiden
08 Februari 2010 | Nederland, Leiden
Mijn plan was om dit weekend naar Leiden te gaan, om te couchsurfen. Sytse had me aangeboden door middel van een lief briefje op de tafel, om samen iets avontuurlijks te gaan doen, naar Leiden liften. Kostenbesparend meer dan avontuurlijk. Maar ik ben op het aanbod ingegaan. Leuk!
Zaterdagmorgen ga ik met m’n dikke backpack inclusief slaapmat en slaapzak de deur uit, op weg naar Leiden. Bij de oprit, net na de IKEA steken wij onze duim op. Met een vriendelijke glimlach, dwing ik een mooie mercedes te stoppen (Astrid schreeuwt: "IK WIL IN DIE MERCEDES!!!!!") De bestuurder stopt, maar als wij vertellen dat we richting Woerden willen, vertelt hij ons dat hij naar ‘s Hertogenbosch gaat, en dat hij ons dus niet mee kan nemen. Helaas.
De volgende auto’s hebben alleen maar IKEA-kasten of kinderen achterin, dus voor Sytse, mijn backpack en ikzelf is dan geen plek. Een man, met een boekenkast in de auto stopt toch. Hij wil ons naar Den Bosch meenemen. Maar daar hadden we al kunnen zijn. Toch veranderen we ons plan niet. Vooral niet omdat we helemaal niet in die auto passen omdat er een complete IVAR op z’n achterbank ligt.
Als we even niet onze duim opsteken, stopt er een stel. Ze gaan naar Rotterdam, en ze willen ons bij de afslag naar Bodegraven wel droppen. Dat is fijn.
Bij een rotonde liften we verder. Een man stopt, ietwat gehaast, wij springen erin, want binnen luttele seconden vormt er zich een rij achter ons.
"Doen jullie mee met een liftwedstrijd?"
"Nee, doe jij mee aan een wedstrijd?!"
We zijn blij als we weer levend uit deze auto stappen.. Hij reed namelijk gemiddeld zo’n 140 km per uur en moest toen heeeeel hard remmen voor een stoplicht. Het was mistig, en dat had hij niet gezien. Hij laat ons achter, aan het einde van de snelweg net voor Leiden, op een vluchtheuvel, heel veilig.
Echt ruimte is er niet om verder Leiden in te komen, ik klop op het eerste de beste raampje, glimlach heel lief, en vraag of ze wellicht Leiden in gaan. Dat doen ze, en ze twijfelen of we wel betrouwbaar zijn, maar ze leveren ons keurig af bij het station.
Zaterdagmorgen ga ik met m’n dikke backpack inclusief slaapmat en slaapzak de deur uit, op weg naar Leiden. Bij de oprit, net na de IKEA steken wij onze duim op. Met een vriendelijke glimlach, dwing ik een mooie mercedes te stoppen (Astrid schreeuwt: "IK WIL IN DIE MERCEDES!!!!!") De bestuurder stopt, maar als wij vertellen dat we richting Woerden willen, vertelt hij ons dat hij naar ‘s Hertogenbosch gaat, en dat hij ons dus niet mee kan nemen. Helaas.
De volgende auto’s hebben alleen maar IKEA-kasten of kinderen achterin, dus voor Sytse, mijn backpack en ikzelf is dan geen plek. Een man, met een boekenkast in de auto stopt toch. Hij wil ons naar Den Bosch meenemen. Maar daar hadden we al kunnen zijn. Toch veranderen we ons plan niet. Vooral niet omdat we helemaal niet in die auto passen omdat er een complete IVAR op z’n achterbank ligt.
Als we even niet onze duim opsteken, stopt er een stel. Ze gaan naar Rotterdam, en ze willen ons bij de afslag naar Bodegraven wel droppen. Dat is fijn.
Bij een rotonde liften we verder. Een man stopt, ietwat gehaast, wij springen erin, want binnen luttele seconden vormt er zich een rij achter ons.
"Doen jullie mee met een liftwedstrijd?"
"Nee, doe jij mee aan een wedstrijd?!"
We zijn blij als we weer levend uit deze auto stappen.. Hij reed namelijk gemiddeld zo’n 140 km per uur en moest toen heeeeel hard remmen voor een stoplicht. Het was mistig, en dat had hij niet gezien. Hij laat ons achter, aan het einde van de snelweg net voor Leiden, op een vluchtheuvel, heel veilig.
Echt ruimte is er niet om verder Leiden in te komen, ik klop op het eerste de beste raampje, glimlach heel lief, en vraag of ze wellicht Leiden in gaan. Dat doen ze, en ze twijfelen of we wel betrouwbaar zijn, maar ze leveren ons keurig af bij het station.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
