Nummer 29 weer thuis

Het gewone dagelijkse leven is zo ongeveer begonnen. Kinderen met bloedneuzen over de bol aaien, omdat ze de voeten van de voorganger in het gezicht hebben gehad. Frietje eten op Utrecht Centraal, gewoon dropjes in huis hebben. Vrienden over de vloer. Een broer die op tv is. Een vader die Sinterklaas net mist op de gymnastiekvereniging, en het eeuwige gezeur over het al dan niet verzinnen van nieuwe lessen.

Het is zelfs zo gewoon, dat ik vanmorgen gewoon naar de tandarts moest. Om 10 uur moest ik er zijn, omdat ik geen conditie heb, heb ik een kwartier uitgetrokken voor een fietstocht van 5 minuten. Natuurlijjk kom ik te vroeg aan. Nog voor tienen ben ik de deur al weer uit. Maar omdat meneer de tandarts tijd over heeft, en mij aardig vindt (ben toch al gauw zo'n 20 jaar z'n patient/client) heeft hij me eens wat les gegeven. Voordat ik namelijk naar de tandarts ga boen ik altijd extra goed, en hard m'n tanden. Dat is niet goed. Ik had lichtelijk ontstoken tandvlees. En wat zijn de vijf tekenen van ontstekingen.... Hij vroeg het aan mij, en vertrouwde erop dat ik dat wel moest weten als fysiotherapeut... Ik kwam tot 3, zwelling, roodheid en warmte. Hij gaf aan dan onkunde en pijn de laatste twee waren. Dat ik maar wat zorgvuldiger moest poetsen.

Men zegt dat je elke dag wat bij leert, vandaag had het ook wel degelijk een functie!